"ACH ŚPIJ KOCHANIE...".

„Ach śpij kochanie…”, jakie życie byłoby piękne gdyby wraz z wypowiadaniem tych słów nasze dziecko po prostu zasypiało – pomyśli niejeden świeżo upieczony rodzic. Jednak fragment powyższej kołysanki rzadko kiedy wróży taki obrót zdarzeń. Przeważnie rodzice są zmuszeni stawić czoła nieprzespanym nocom i ciągłym płaczom maluchów. Co zatem zrobić, jeśli rodzice są na skraju wyczerpania, a dziecko nie ma ochoty spać w nocy? Jak pomóc dziecku w wieczornym zasypianiu, bez kilkugodzinnego noszenia i kołysania go na rękach?

Poprzez swoje doświadczenia postaram się podpowiedzieć Wam, jak sprawić, by maluszek zasypiał szybciej oraz o odpowiednich porach. Od razu zaznaczam, że nie jestem naukowcem, ani ekspertem w tej dziedzinie. Chcę natomiast podzielić się z Wami swoimi przemyśleniami odnośnie powyższego tematu i opowiedzieć Wam w jaki sposób udało mi się wypracować właściwy dobowy system spania mojego Syna, tak ażeby zaspokoić wszystkie Jego potrzeby, a samej mieć możliwość odpoczynku i „naładowania baterii”.

Ciągle słyszymy o coraz to lepszych metodach usypiania dzieci, a naukowcy zasypują nas coraz to nowszymi informacjami na ten temat. Od jakiegoś czasu popularna i modna stała się „metoda Ferbera”. Nie będę się w nią w tym momencie zbytnio wgłębiać… bo nie ma to większego sensu, jeśli uważam, że coś jest: nieludzkie, nieetyczne, pozbawione uczuć i empatii. W skrócie powiem tylko tyle, że istotą owej metody jest zasada wedle której układamy dziecko w łóżeczko, zostawiamy je i czekamy, aż się wypłacze. No może nie do końca, bo wpierw czekamy 5 minut i pokazujemy się mu na 2 minuty, potem czekamy 10 minut i znów mu się pokazujemy, potem 15 minut i tak, aż do momentu w którym dziecko zaśnie.  Czyli generalnie dziecko płacze, a my nie możemy reagować na jego instynktowne wołanie o pomoc… świetna metoda, prawda??? Czytałam o tym na kilku portalach internetowych i blogach, i własnym oczom nie wierzyłam. I tak się zastanawiam, czy ten świat już do reszty oszalał, czy ze mną jest coś nie tak???!!! Przecież dziecko rodzi się i od pierwszych chwil swojego życia od razu zgłębia całą wiedzę tego świata, wraz z informacjami na temat dogodnej pory odpoczynku swoich rodziców CO NIE?!

Zgadzam się z tym, że dziecko należy uczyć spania o odpowiednich porach, ale należy wziąć pod uwagę kilka czynników, w tym: wiek dziecka, jego stan zdrowia, sposób w jaki będziemy to wprowadzać. Po pierwsze nie wydaje mi się, aby niemowlę pozostawione same sobie, w ciemnym pomieszczeniu, bez bliskiej osoby i tym samym poczucia bezpieczeństwa mogło w sposób prawidłowych nauczyć się samo spać. Owszem w końcu zaśnie, ale tylko ze zmęczenia. Zastanówmy się jakie konsekwencje dla dziecka może nieść taka metoda (zwłaszcza psychiczne) i rzutować na jego dalszy rozwój.

Taką metodę stosować stanowczo odradzam… .

W takim razie jak pomóc dziecku w szybszym i spokojniejszym zasypianiu, bez większego wysiłku?

Odpowiedź jest jedna – RUTYNA! Zgadza się rutyna… kojarzyć się może negatywnie, ale w przypadku niemowlaków może okazać się bardzo dobrym sposobem na naukę wieczornego zasypiania.

Wystarczy wprowadzić w codzienny rytm życia niemowlęcia kilka podstawowych i domowych zasad, a także systematycznie oraz bezwzględnie ich  przestrzegać.

Zacznijmy jednak od początku. Po pierwsze niemowlęta nie odróżniają jeszcze dnia od nocy i tego przede wszystkim trzeba ich nauczyć… . Jak mawiała moja Pani Położna - „jeśli tego nauczę swojego Syna to wszystko inne pójdzie już gładko” (teoretycznie oczywiście, bo w praktyce wyglądało to nieco inaczej ;)). Ale rzeczywiście prawdą jest, że niemowlęta śpią wtedy, kiedy mają na to ochotę i to niekoniecznie wtedy, gdy rodzice też chcą odpocząć. Dlatego tak ważne jest by uczyć i przyzwyczajać dziecko do pory, w której jesteśmy bardziej aktywni (czyli w dzień) oraz do pory, w której uspokajamy się i wyciszamy. I właśnie w tej nauce odróżniania takich pór pomaga RUTYNA, a co za tym idzie RYTUAŁ… rytuał dnia codziennego.

Bowiem w nauce samodzielnego zasypiania nic tak dobrze nie zadziałało, jak wprowadzenia do naszego harmonogramu dnia tzw. rytuału układania Wiktora do snu. Poprzez konsekwentne przestrzeganie kilku zasad udało się nam z Mężem z czasem wypracować system, w którym nasz Syn praktycznie sam zasypiał.

Co zatem warto wprowadzić:

• Należy ustalić stały rytm dnia dziecka, taki jak: karmienie, zabawa, drzemki, spacer, kąpiel; tak by odbywały się one codziennie możliwie o tych samych porach.

• Popołudniowa drzemka nie powinna być zbyć późno, bo dziecko wieczorem nie będzie mogło szybko zasnąć.

• Wieczorem dobrze jest powoli wyciszać maluszka poprzez: ciepłą kąpiel, potem masaż, a następnie karmienie. Kładź malca zawsze o tej samej porze, np. ok. godz. 19.

• Po wieczornym karmieniu najlepiej ściszyć już wszystkie sprzęty gospodarstwa domowego (w tym telewizor), zgasić światło, bądź sprawić by było ono przytłumione i ułożyć maluszka do łóżeczka.

• Jeżeli dziecko zacznie płakać lub marudzić musimy niestety uzbroić się w cierpliwość i czuwać przy nim. U mnie sprawdziła się metoda, w której siedziałam przy łóżeczku i trzymałam Synka za rączkę lub delikatnie głaskałam po główce do momentu, aż zasnął. Chciałam, aby czuł się bezpiecznie i nie bał się, że mama Go opuściła. Początkowo trwało to dość długo (przyznam), ale z czasem doszliśmy do takiej wprawy, że kładłam po prostu Wiktorka do łóżeczka, śpiewałam kołysankę a On niedługo po tym zasypiał… i tak jest do dnia dzisiejszego :D  

Zdarza się co prawda, że Wiktor śpi razem z nami w łóżku. Ale wydaje mi się, że tak jak my potrzebujemy niekiedy poczuć bliskość drugiej osoby, tak dziecko też pragnie być przy osobach, z którymi łączy Go niezwykła więź. I tej więzi nie chciałam nigdy naruszyć, dlatego też nie wyobrażałam sobie, aby mój Syn mógł kiedykolwiek zasypiać poprzez wypłakanie się… i mam nadzieję, że niewielu lub żaden z rodziców nie wprowadzi tej metody do swojego domu.

Powodzenia! ;)