Z NATURĄ ZA PAN BRAT.

Weekendy poza miastem zawsze wprawiają mnie w dobry nastrój, poprawiają samopoczucie i pomagają nabrać sił przed obowiązkami nadchodzącego tygodnia.

Mieszkając na południu Polski mamy ten przywilej, iż góry są w zasięgu ręki. Tym samym najczęściej czas wolny spędzamy właśnie tam, obcując z naturą, z dala od miejskiego zgiełku.

 Dla mojego Syna jest to także doskonały moment na rozładowanie swojej energii, która czasami zdaje się nie mieć końca. Zauważyłam jak wiele radości sprawia mu zabawa na powietrzu, w otoczeniu przyrody. Dlatego nieistotny jest fakt, czy jest to akurat: rzeka, las czy może łąka, najważniejszy jest sam kontakt z przyrodą i to co ma do zaoferowania. A ma wiele… bo właśnie natura dostarcza dziecku przez ten krótki czas ogrom wiedzy i informacji o świecie, to czego my rodzice nie zawsze potrafimy, bądź nie możemy przekazać.  Dla dziecka każde: drzewo, krzak, źdźbło trawy, zwierzę, górka czy szum wiatru budzą niesamowitą ciekawość… ciekawość świata, co sprawia, iż natura jest po prostu swego rodzaju sprzymierzeńcem (dla nas rodziców) w wychowaniu dzieci.

Widzę jak w Wiktorku za każdym razem, gdy znajduje się w bezpośrednim kontakcie z przyrodą budzi się zainteresowanie wszystkim co dzieje się wokół: co się porusza, żyje, zmienia, rośnie itd. Jak niezwykła to jest relacja i jak wiele taki kontakt wnosi w jego rozwój zarówno poznawczy, jak i ruchowy. Bo właśnie poprzez bodźce z przyrody dziecko ma okazję ćwiczyć chociażby: wyobraźnię, mowę i pamięć wzrokową, spostrzegawczość, a nawet (w dalszej perspektywie) pismo i zdolności manualne. Zalet jest w tym przypadku bardzo wiele i nie sposób ich wszystkich wymienić.

Jednakże jest jeszcze jedna zaleta obcowania z naturą, która w dobie telewizji, internetu i smartfonów jest nie do przecenienia, a mianowicie rozwój ruchowy/fizyczny dziecka. Dziecko, które przebywa na łonie natury jest niesamowicie ruchliwe, dzięki czemu poprawia się jego sprawność i aktywność fizyczna, podnosi wydolność organizmu, wzmacnia odporność.

Niesamowite jest także to jak szybko dzieci odnajdują się w miejscach, których de facto nie znają/są im obce. Jak świetnie potrafią zaadoptować się w tym środowisku i radzić sobie w różnych sytuacjach i z różnymi przeszkodami. Nie sposób nie zauważyć tego, jak mój Syn staje się dzięki temu coraz bardziej samodzielny, jak zmienia się jego sposób myślenia i odczuwania, a wszystkie „trudności”, które napotyka na swojej drodze traktuje niemal jak wyzwanie.

Świat przyrody jest dla dziecka czymś bardzo bliskim, gdzie czuje się bezpiecznie i dobrze. Dlatego tak ważne jest, aby dać dzieciom możliwość kontaktu z naturą, ponieważ to ona dostarcza tak wielu korzyści we wszechstronnym ich rozwoju.

Zatem stwarzajmy jak najwięcej okazji do tego, by nasze dzieci mogły czynnie obcować z naturą, a w niedługi czasie zauważymy jak bardzo się zmieniły i jak wielki potrafią zrobić „przeskok” w swoim rozwoju. Dzieci będą miały okazję do odkrywania tajemnic tego świata, a my będziemy mieli okazję do coraz lepszego odkrywania i rozumienia dziecięco-magicznego świata naszych dzieci.